Sorrow

Ano kaya ang nararamdaman ng mga artista kapag may eksena sila kung saan kailangang ilagay ang mga letrato nila sa ibabaw ng kabaong?

Madalas ko 'tong maisip kapag hindi ako makatulog sa gabi, which is lagi. Iniisip ko kung ano nga bang mangyayari kung sakaling hindi na ako magising kinabukasan. Paano kaya malalaman ng mga kaibigan ko na dedbol na nga ko? Eh ng mga internet friends ko? Will they even give a shit kung malaman nga nila o sasabihan lang nila ko ng 'noonecares' pagkatapos ay ipagpapatuloy ang kung anumang shit na ginagawa nila sa mga precious life nila.

Matutuwa siguro ako kung magiging kaluluwa ako't makikita ko ang lahat ng mahal ko sa buhay na magkakasama sa isang pagtitipon. Nagpupusoy, nagkakape, pumapapak ng kornik at kendi, naggigitara, at kumakanta habang humihigop ng maligamgam na sopas na walang sahog. Korni siguro kapag may umiyak. Mumultuhin ko pureber kung sino man 'yung iyakin na 'yun. Ang magandang part dun ay 'yung magsasabihan na ng mga awezomeneszs ko nung nabubuhay pa ko.

Ay, 'yang si estee' napakabait niyan, eh.
Sobrang masunurin sa maguang at hindi tamad
Yang si estee, napakaganda niyan eh
Kumakaen yan ng buhay ng tipaklong, eh

'Yung mga ganun shits ba. Kasi kadalasan namang napupuri at nabibigyan ng medal ang isang tao kung kelan tapos na siyang embalsamuhin. SOP na siguro 'yung ganung shits.

Galit ka ba sa mundo? Pareho tayo. Pareho nating nais na tumakas sa ‘di patas na paghusga at walang kwentang mga daluyong.

Gusto mo rin bang bumalik sa pagkabata? Pareho tayo. Gusto ko ring bumalik sa mundong ang pinakamabigat na problema ay ang bagong laruan ko.

Gusto mo bang tumakbo? Tara, tumakbo tayo. Tumakbo tayo ng mabilis hanggang mapagpag ang mga mantsa sa mga damit natin.

At alam kong hindi na magnyayari yun. Kaya sa burol ko gusto ko ito yung ilagay niyong litrato:

Nawala man ako, masaya pa din ako sa piling ng panginoon. Gusto mo ba sumama?

Life Changing

Hi Blogspot! Long time no post ha. I miss you, a Lot. <3 I still care for you. I still want you. I still Love you. =))))))) Hahaha. Charot lang. :D Sa sobrang busy ko this may, naalala pa din kita. Be thankful. Haha.


This past few weeks, super busy ko. As in, super busy ako makipagbonding sa mga ka YFC ko. 3 years ago, nagcamp ako sa progressive and after nun halos kalahating taon lang ako nagactive then nawala na din. Then last month lang, nagactive na ulit ako. And masasabi ko na malaki rin yung nabago sa buhay ko.


Friendship and Prayer Life


Iba. Iba talaga ang nadudulot nito. Ish`share ko lang sainyo kung pano nagbago buhay ko dito.


1st. Friendship. Kung dati nangungulila ako sa mga kaibigan.. ngayon. Hindee na. May Iangs at Caramelas na, may YFC pa. As in halos araw araw kami nagkikita dahil araw araw din namin nam`miss yung isa't isa. Araw araw kami nakikipagbonding at nakikipagkulitan kay God. Sila yung mapagsasabihan mo ng problema at kung hinde "dasal lang natin yan sister" ay "everything is possible with God" ang isa`sagot.


Sakanila ko nalaman kung pano magpasalamat sa lahat lahat kay God at sakanila ko natutunan na ang lahat ng bagay ay binigay ng diyos dahil may dahilan.


2nd is My Prayer Life. Kung dati tuwing bago lang ako matulog nagd`dasal.. ngayon, tuwing bago kumaen, bago matulog, pagkagising, pag may lakad at segu segundo.


Naalala ko nung isang linggo, nastress nanaman ako. Nawalan nanaman ako ng pandinig at nagblurred nanaman yung paningin ko [walang nakakaalam nito. nanay ko lang :)] Kala ko nanaman mahihimatay nanaman ako. Umupo lang ako.. at nagdasal. And after ng mga 3 mins. naging maayos na ulit ako. And dahil dun super thankful lang ako kay God na may pinapaalala lang siya sakin sa mga ganung sitwasyon. Another is yung semplang ko, buti na lang talaga hindi malala yun at hanggang dun lang. Haaayyy. Praise God. :)

YFC

Eto nga pala yung pinanghahawakan ko na bible verse:

"Look at the birds in the sky. They do not sow or reap, they gather nothing in barns; yet your heavenly father feeds them. are you not important than they?"

-Mt. 6:26