Pelikula..

Ang sarap tumunganga diba? 30 mins na ko nakatunganga dito sa screen, pinipilit ang sarili na may matype kasi ito yung pinipilit ko sa utak ko... blaaaaaaaaaaaaaaah. Pero bakit ba tuwing gusto ko na eh ayun, gone with the wind ang mga laman ng utak ko. Parang ang dami kong gusto itype pero, sa tuwing pipindot na ako dito sa keyboard, puro ..... ang lumalabas.

Pano ba naman ako gaganahan magsulat. Walang nangyayaring exciting sa buhay ko. Walang gumuguhong building sa tuwing nade`depressed ako. Walang lupang bumubuka tuwing papagalitan ako ng nanay ko. Ang marami lang sa akin ngayon ay oras... oras na hindi ko alam gamitin dahil nga nuknukan ako ng tamad.

Simula ng natutunan kong maging monghe sa bahay namin, parang wala nang saysay buhay ko. Buti na nga lang at hindi ako suicidal baka wala kayong nababasa dito ngayon.

Dugo.. Sino ba ang hindi takot sa dugo? Ako :)) may nars at doktor. E nak ng tokwa, mga propesyonal yan, syempre kahit sino e masasanay pag naging ganyan ka. Wag mo i eexample sa kin ang mga mamamatay tao. Takot din yang mga yan, nakasanayan lang din. Yung mga tulad nung sa Saw o kaya yung mga serial killer sa pelikula, meron naman yan pinaghugutan kung bakit sila nagkaganun. Kaya wag ka na mag isip pa kasi walang taong hindi takot (o natakot kahit isang beses) sa dugo. Ako lang talaga. Bwahahahaha!

Pero pagdating naman sa mga pelikula o palabas, masasabi kong walang kakutob kutob ko itong tinatangkilik. Pano ba naman, alam mo na ang mangyayari. Handa na sarili mo sa makikita mong juice na kulay dugo. Ganito kasi lagi ang settings: May isang grupo ng magkakaibigan. Maliligaw sila. May makikitang nakakatakot na bahay. Dahil utos nga ni direk, papasukin nila. Isa isa silang mamamatay. Ang ending, magkakatuluyan yung dalawang bida na mortal na magkaaway sa umpisa at sila lang makakaligtas. Minsan bago pa dumating ang ending e may sex scene pa sila. O diba panalo? Ilang pelikula na bang ganito ang tema ang nabuhay ang lahat at wala man lang napatay yung killer? Wala. Kaya kahit minsan, hindi na ko nathrill sa ganyang mga pelikula.

Yan ang uso sa Amerika. Yan ang tinatangkilik nila. Pero sa tin meron ding ganyang "cliche" o mga recycled ideas. Manood ka ng mga action movies. Yung mga tipong Robin Padilla o Bong Revilla. Ganito setting: Mabait na tao si [insert bida name]. Mamumurder ang pamilya at mapagkakamalang killer si bida. Magtatago si bida. Yung mastermind, huhuntingin si bida. Magkakaroon ng car chase. Sasabog ang mga kotseng mga panahon pa ni kopong kopong. Mauubos ni bida ang lahat ng kalaban. Magkakaroon ng last dialogue ang bida at mastermind na karaniwang title ng pelikula. Mapapatay ni bida si mastermind. Dadating ang mga pulis, senyales ng ending ng pelikula.

O di ba mas panalo tayo? maaksyon na, madrama pa.

Sasabihin ng iba, yan yung mga makalumang pelikula. Di na uso yan. Hep hep hep. Jan kayo nagkakamali!

Kanina lang (o kahapon ba?) bigla akong napatawa habang nanonood ako ng 100 days to heaven. Mejo nadadala na ako nung palabas ng biglang nasa scene na ni Jewel mish at saka ... di ko kilala yung lalaki. Haha!. Etong si babae eh, mukang nagp`propese sa lalake. Eto namang si lalake, eh ayaw kaya naisipan makipagbreak. Pinalabas siya ni babae ng pintuan at kunwareng nagd`drama si lalake. Pero nung kinalaunan masaya pa to si lalake. How epic, right? Kung sa totoong buhay.. Kakalas ka pa ba sa mayaman at magandang babae? Hahahaha!

Pero sa totoo lang, bilib na bilib ako sa mga scriptwriter ng mga Pelikulang Pilipino. Hindi ko alam kung san sila pumupulot ng mga salitang ginagamit nila sa scripts at nagagawan nila ng magandang linya ang mga bida tulad nito:



Yan ang linyang nagpasikat kay Mark Lapid. Sa sobrang benta ng linya nyang yan e nagsulputan ang kung ano ano parodies sa youtube. Ganyan kagaling ang pinoy. Dahil jan saludo ako! Sila ang inspirasyon ko ngayon sa pagsusulat. [Insert sarcasm here]

Malay nyo, ako na ang susunod na gagawa ng pinakasikat na one liner sa buong pinas, pati na rin sa buong mundo! [Insert sarcasm here again]


Hahaha! Pero............... minsan lang talaga ang mood kong tumangkilik ng local na pelikula. Dahil nga.... di kagandahan. Oh, san ka makakakita na horror movie dito sa pilipinas na nakakatakot talaga? 1 out 10 lang. 


Sa totoo, sa buong buhay ko. Isang palabas lang talaga na lokal ang pinakagusto ko.. "One more chance" ni Bea alonzo at John Lloyd. At eto ang lines na pinaka gusto ko: "Siguro kaya tayo iniiwanan ng mga mahal natin dahil may darating pang ibang mas magmamahal sa'tin - 'yung hindi tayo sasaktan at paasahin...'yung magtatama ng lahat ng mali sa buhay natin"."


MyGhaawd!